Wireless Evil

çocuk kralı öldürdük diyelim ömer

eksilmeyi nasıl başarır yeniden

bu kadın ki kesilmiş işaretli yerinden

ya tövbesinden korkan bu adam

mümkün müdür artık kurtulması

soyu tükenmiş bir günahın

kokusuz lanetinden

çocuk kralı öldürdük diyelim ömer

yuvarladık kanlı kellesini

zigguratın merdivenlerinden

sırtımızda bir çuval bilinç

bataklıkta usta ayaklarımız

ve safımızda dövüşür sandığımız hayaletler

masum kılar mı bunca dudak tiryakisini

kan kurusa bile kurur mu bu iltihap

bu irin bu nekre bu ciret bu cerahat

kurusa da geçer mi ten fotoğraflarından

bir çırpıda göze sinen tiksinti

sabır taşkınında bir asil suikast

çocuk kralı öldürdük diyelim ömer

ölü dillerin dölünden kaç nesil

bir varmış bir yokmuş diye değil

başlamamakla başlıyor bu masal

bak artık sormuyor stajyer avukat

yaşamaya başladım mı diye

çorba dağıtıyor hafta sonları evsizlere

modası geçmez garibanda 
sahicilik minör ve garanti

kocanır koca bir ömür de nasılsa

kara bakır şiirlerle

başlamamakla başlıyor bu masal

bekarlar bir emir bekliyor dağınık kaderlerinden
al

masalı ilkin kendi tadıyor çocuk sahipleri

okulu bırakan çocuklar masalı bırakmıyor
al

bırakmıyor başlasın bakirelerin ladesi

“israfil beklemede!” diyor zurnacı kahvede
al

başlamamakla başlıyor bu masal

devleti saçma bulunca halkın dostları

saçma buluyor devlet halkın etinde
al

çocuk kralı öldürdük diyelim ömer

diyelim ki anladık sakatatçının neşesini

diyelim ki değişmeye geldi kaygı nöbetini uzak dostlar

diyelim ki gece boyu ağrımıza giden ne varsa yersiz

diyelim ki hepsi unutuldu küçük hataların

diyelim ki kalmadı aleyhimize delil

diyelim ki sonunda suçlandık gönlümüzdeki suçla

diyelim ki haklı çıktı çileci günlerimizden kalan gurur

yine senin gibi yetim kalacak sözlerimiz

Queen Sacrifice

Biliyorsun, ölüyorum

Tembelliği övdüğüm o boş derste meğer

Çocuklar asude bir kinle zehirlemiş beni

Uykumda boğulduğum bir düş görüyorum

Biliyorsun, ölüyorum

Kime güzel dedilerse her bahar sataştım

Körmüş son sanemin elinden aldığım balta

Hasedimden toy bekçiyle kavgaya tutuştum

Onulmazmış bu düellodan aldığım yara

Gassaller vasiyetimi sordukça gülüyorum:

İlacını ahrazlar aramış dilimdeki kanserin

Kötü şairler ırsi diyor umutsuzluğuma
Biliyorsun, ölüyorum

Ölüyorum, biliyorsun

Ben ölürken evlenmiş Pollyanna ile Gandhi

Ben ölürken tamamlanmış Çin Seddi alelacele

Azar işitmiş zebaniler ve Chaplin

İsmimi yanlış söylemiş filmin sonunda

Sonunda Süleyman’ı deviren tahta biti beni de

Beni de atar elbet intikam tarihçilerinin önüne

Bunu biliyorsun sen uzak bir annelikle

Ölüyorum, biliyorsun

Biliyorsun, ölüyorum

Ve aslında tanışmadık bile

Aramıza giriverdi en şımarık intihar

Tenimize asfalt döktü en laubali çile

Bırakmadı bende başka hüzne itibar

Siyahlar hep matem, beyazlar ukde

Bu zamansız vezir fedasından beri

Seni umdum aklımdan kan gelene kadar

Ölüyorum, biliyorsun

Death of the Partisan

Yeni mucizeler öğrettim içimin papağanlarına

Sanatı ayırdım zanaattan ve meselden vardım masala

İmparatorluktaki hareketleri dürbünle seyran ederken

Militan fırsatlar kolluyordum canıma kastedip

Kasten varmadım canana

Beni değmeksizin erebilmek bitirdi

Değmezmiş diye bunca utanca

Dudak büke büke dikensiz gül anlatımlarına

Ruhumdaki diş ağrısına aldırmamayı ilerlettim

Sesteş bir tesadüfe altın çağdır diye gittim

Sınıf kinimi de aşk olsun diye çıkarınca elden

Kurucu üyesiydim sonra komploların kuruyasıya

Eşsiz bir kelebek saklardım iç cebimde eskiden

Baba ocağına yaralı bir güvercincesine dönerdim

Ölüm yerine sürgünü seçtim seçeli

Tanımadan tanıdım insanları

Tatmadan yedim

Ve bile bile doyar doymaz öleceğimi

Hakikatle baş başa bir akşam yemeği