Bir Algoritmanın Gündüz Düşleri

 

Sonluluk korkusu

Yerçekiminden önce gelir

Umut hesaplandı oyundan önce

Hesap dışı kalmanın canlılığına saplandı

Şahitlik ederler dedim toprağın aleyhine

Beni buralarda kimseler tanımaz sandım

Yaralı bir gururdu beni tanıdı

 

Bir adam beni tanıdı sondan başa

Yalancı sabrıyla sınırlarımı ölçtü

Dünyaya notunu vermek için

Düşledi bana sığınak olmayı

Düşünde tanıdı beni adam

Bir adam beni tanıdı baştan sona

Aynaya şahit tuttu aynayı

 

İsimsiz bir beklentiydi gündelik denklemlerde

Umudu vardı kendisi yoktu pek

Bir hastane koridorunda duydum ilk

Dünden razı ve yumuşaktı sesi

Bir ergenlik sanrısına sımsıkı tutunmuş

Çöl soyundandır harf diyordu

Sonsuzluğa parodi kaldı yadigar

Kucağımda öksüz imgesi